Leuke dingen doen

Sinds ik dit weblog ben begonnen, heb ik het idee dat mijn leven ongeveer zo boeiend is als dat van Roeland de Kamerplant, met het verschil dat de Vliegende Panters over hem wekelijks nog twee items weten te vullen.

Het gaat ongeveer zo: ik word 's morgens wakker, ik douch, kleed me aan, eet wat, breng de kinderen naar school, fiets naar mijn werk, werk, fiets terug naar huis, eet weer wat, kijk televisie totdat ik, meestal zo tussen 9 en 10 uur, op de bank in slaap val. Niet dat ik zelf echt ontevreden ben, maar als ik het zo opschrijf vind ik het er opeens wel heel treurig uitzien.

Gelukkig doe ik ook wel eens iets leuks.

Vorige zondag bijvoorbeeld, zijn we met het gezin naar een balletvoorstelling geweest. Klinkt ook niet erg wild, maar vond ik toch heel erg mooi.

Gisteravond ben ik met een paar vriendinnen helemaal uit mijn dak gegaan bij Abbamania. We zaten op de eerste rij, en hadden the time of our lives. Dat vond de "Benny" uit het gezelschap kennelijk wel leuk, want hij kwam aan het einde van de voorstelling naar me toe om me een hand te geven. (YES!!! Ik voelde me weer even een meisje van 16 dat haar idool heeft ontmoet! Het verschil is 22 jaar, en het idool was een imitator, maar who cares?)
Later was er de meet and greet, en heb ik heel even met die jongen staan praten. Het was hem opgevallen dat we echt alle liedjes meezongen, zei hij. (Ik hoop dat hij bedoelde dat hij zag dat ik meezong, niet dat hij het ook kon horen...)

Kort geslapen, vanmorgen vroeg opgestaan om bijtijds op de Midwinter Fair in het Archeon te zijn. Zelf ben ik niet in het bezit van een kostuum, maar Frits en de kinderen gingen verkleed.
Ik had mij voorgenomen om deze keer op zijn minst een keer een gothic-jurk te passen, maar het is er niet van gekomen. De echt mooie jurken valle sowieso buiten het budget, en de goedkopere vind ik niet zoveel geld waard. De stof waarvan ze gemaakt worden kost op de markt twee euro de meter, en ik weet zeker dat er geen veertig meter stof in zo'n jurk verwerkt wordt! (Maar wel enkele uren werk, en dat kost ook geld.) Dat wordt dus zelf maken, ik heb het me vaker voorgenomen, maar in februari ga ik naar de volgende beurs in een zelfgemaakte jurk!

Los daarvan was het de hele dag genieten van alle verklede mensen (en andere wezens) die er rondliepen. Waarvan hier een kleine foto-impressie.

Lang weekend

Ik ben vier dagen vrij. Hiermee bedoel ik dat ik vrijdag al vrij was, en dinsdag pas weer hoef te werken. (Waar ik overigens ook geen hekel aan heb, mede dankzij mijn geweldige collega's, die dit weblog ook lezen!)

Vrijdag was niet echt een vrije dag. Ik moest de overblijf doen in groep 7, waar Lennart zit. De overblijf op die school wordt geregeld door een overblijfvereniging. Er zijn vaste krachten, die wekelijks paraat staan en daar een vergoeding voor ontvangen. In de groepen waar niet voldoende vaste krachten zijn, moeten de ouders rouleren om de hiaten op te vangen.
Als ik dit van tevoren had geweten, had ik voor een andere school gekozen. Maar toen mijn oudste naar school ging, was er nog sprake van een continurooster, en werd de overblijf door de school geregeld. En nu het veranderd is, zijn de kinderen zo geworteld, dat ik ze hier niet om van school wil halen.
Dus moeten we af en toe opdraven. Tot nu toe heb ik dit fijn weten te delegeren aan Frits, maar hij kon nu echt niet, dus moest ik wel.
Ik moet zeggen dat het meeviel. Een half uur op het schoolplein ijsberen, vervolgens een kwartier in de klas oppassen terwijl de kinderen een boterham eten. De laatste vijf minuten, toen iedereen zijn brood op had, begon een groepje jongens met een ballon heen en weer te spelen. Al spelend belandden ze op de gang. Een groepje meiden mengde zich in dit spel. Lawaaiig, dat wel, maar ze hadden lol. Ik stond er bij een keek ernaar, me afvragend of ik wel of niet moest ingrijpen. Mijn oorspronkelijke doelstelling ("Als ik hier klaar ben is er niemand lichamelijk of geestelijk gekwetst.") kwam geen moment in gevaar, dus ik liet ze hun gang gaan. En toen was daar opeens die andere overblijfmoeder (of was het een juf? dat was mij niet duidelijk). Zonder mij een moment aan te kijken, riep ze 'mijn' groep tot de orde en verdween in een ander lokaal. Ik was te verbouwereerd om iets te zeggen, maar ik voelde me als een geschoffeerd kind. Of eigenlijk meer als die PABO-studente die ik zeventien jaar geleden was, en die na twee jaar gillend de opleiding verliet.
Lieve meester D., als ik jou nou beloof dat jij nooit een website hoeft te bouwen, beloof je mij dan dat ik nooit meer de overblijf hoef te doen? Met alle respect, maar ieder zijn vak. Ik ben niet voor het onderwijs in de wieg gelegd, wat mijn moeder (ex-juf), mijn zus (juf) en broer (leraar) ook mogen beweren.

Gelukkig werd het vanzelf zaterdag. Ik ben heerlijk met mijn zoon de stad in geweest op jacht naar sinterklaas-cadeautjes. Ik vond een geweldige ... Ja, dat vertel ik dus niet, want de ontvanger kan dit weblog ook lezen, en het moet natuurlijk wel een verrassing blijven.
Overigens is het echt leuk om opgroeiende kinderen te hebben. Het is echt gezellig om te winkelen met Lennart. Het is zelfs leuk om samen in de Mac te belanden. (En dat wil heel wat zeggen.)

Vandaag was het sinterklaasfeest op de camping. Beetje knutselen. De Sint tegemoet lopen op het weggetje. Sinterklaasliedjes zingen. Cadeaus en chocoladeletters in ontvangst nemen. Leuk.
Heerlijk, de sinterklaastijd. Surprises, gedichten. De geur van zelfgebakken speculaas in huis...
Morgen is het Heerlijk Avondje. Ik verheug me er enorm op.

Het antwoord