Mp3

We zijn gisteren dus wezen kijken bij mensen die hun twee jonge poezen weg moeten doen, omdat het niet samen gaat met de hond. Ik had het gevoel dat we op een soort sollicitatiegesprek gingen. De functie: nieuwe baasjes van hun twee schattige jonge katjes. Het is nu de vraag of zij ons gezin geschikt achten voor deze functie.
De uitslag volgt later vandaag.

And now for something completely different...

Vanmorgen was in het nieuws, dat een kamermeerderheid tegen een kopieerheffing op mp3-spelers is. Dat lijkt mooi, alleen werd er aan toegevoegd, dat producenten maar meer moeten investeren in kopieerbeveiligingen op hun producten. Ik hou mijn hart vast.

Ik heb een mp3-speler. Als de muziekproducenten alles gaan beveiligen, wat moet ik er dan straks op zetten? Hoe moet ik nog aan mp3's komen als alles straks beveiligd is? Natuurlijk kan ik naar www.download.nl om voor €1,40 per nummer muziek te downloaden. Maar ik zie niet in waarom ik opnieuw zou moeten betalen voor muziek die ik immers al op CD gekocht heb.
Sterker nog. Er is muziek die ik als kind op single kocht, waar ik dan later de elpee van kocht. Met een beetje geluk staat het ook nog ergens op een verzamel-album. En nu ik geen (goede) platenspeler meer heb, heb ik inmiddels natuurlijk ook de CD. Dus van sommige nummers heb ik al zeker vier keer rechten betaald, en om het op mijn mp3-speler te kunnen zetten zou ik het opnieuw moeten kopen???

Ik kan me stiekem enorm druk maken over dit soort dingen. Maar dan zie ik op de televisie de beelden van Pakistan, waar mensen nog steeds in de kou zitten. En waar hulp nog hard nodig is. En dan besluit ik om voorlopig maar even oude, niet-beveiligde CD's te kopieren naar mijn mp3-speler, en de €1,40 per nummer over te maken naar een van de gironummers van hulporganisaties.

Hallo Wereld

Dit zijn mijn eerste schreden in de wereld die webloggen heet. Waarom ben ik hier aan begonnen? Mijn grote voorbeelden van www.wijblijvenhier.nl hebben tenminste een Doel voor ogen. Zodat het voor de lezer meteen duidelijk is wat er te beleven valt.
Iets minder doelgericht zijn wij, Lennart en ik. Hij heeft het schrijven van de eerste post dus ook fijn aan mij overgelaten. "Mam, ik ga naar bed, doe jij het maar, ik lees het morgen wel." Ja, van je kinderen moet je het hebben.

Ik wil hier samen met Lennart een kijkje geven in het alledaagse leven in een doodgewoon gezin. We zijn met zijn vieren, Frits, Lennart, Ronja en ik. We wonen in een appartement in een groene straat in een randgemeente van een van de grote steden. Ik werk als systeemontwikkelaar/webmaster bij een tamelijk grote zorginstelling. En Lennart zit op school. Ik zal hier niet al te veel over hem uitwijden, dat mag hij zelf doen. En beter dan mezelf aan te kondigen, kan ik nu dit voorwoord afsluiten, en echt beginnen te bloggen.

Veel plezier!
Pauline